Zrozumieć Uczucia Rozdział 21 cz.1

Beta: Lee Hyomi 
Rozdział taki trochę 16+ 
Alex

- Czy zakochałeś się w Seth’cie McLannie? [...]

- Nie. - Głośne pikanie sygnalizujące kłamstwo rozbrzmiało w całym pokoju. 

Podniosłem głowę przerażony... Spodziewałem się innej reakcji tego pierdolonego sprzętu. Jak? Pytam się kurwa jak ? Przecież to niemożliwe! Nie mogłem się w nim zakochać, nie mogłem zakochać się w facecie! 

- Macie zepsuty sprzęt. - Powiedziałem siląc się na spokojny ton głosu.

- Tak, tak mhhmm. Przyznaj się lepiej, a nie wymyślaj. - Powiedział Daniel. Kilka osób z kręgu zgodziło się z nim, a chwilę później w pokoju dało się słyszeć krzyki ,,Gorzko, gorzko!" 

- Żadnego całowania nie będzie, bo sprzęt kłamie. - Starałem się przekrzyczeć wszystkich. 

- Po prostu wstydzisz sie wyznać prawdę. - Rzucił ze śmiechem jeden z bliźniaków. Kątem oka zauważyłem, że Seth wstaje i z tryumfalnym uśmiechem na twarzy wychodzi z pokoju. 

- Nie kocham go! - Cały czas byłem przypięty do sprzętu i ten ku mojemu zadowoleniu nie wydał z siebie żadnego dźwięku. 

- Ale ci się podoba. - Powiedział Tom. 

- Nie, nie podoba mi się. - Wykrywacz kolejny raz zaczął piszczeć. - Kurwa mać! – Zakląłem. -Zdejmij to ze mnie. - Zażądałem pokazując palca na Martina. Byłem wściekły. Nie, przepraszam, byłem wkurwiony! Podpinają mnie do jakiegoś zjebanego urządzenia i jeszcze próbują mi wcisnąć kit, że jestem pedałem. No chyba ich wszystkich serio popieprzyło. 

- Ouhh nie denerwuj się, przecież nic takiego się nie stało. - Rzekła Emma. Spojrzałem na nią wzrokiem mordercy, a ta zaśmiała się i kontynuowała. - Przecież miłość to najpiękniejsze co może spotkać człowieka. Nawet jeśli sprzęt rzeczywiście kłamie, to nie powinieneś się denerwować. - Podeszła do mnie i położyła rękę na moim ramieniu. W tym momencie poczułem w kieszeni mocne wibracje. Wyciągnąłem aparat i spojrzałem na  wyświetlacz Paul. Zawsze cieszyłem się z jego telefonów, jednak teraz miałem ochotę skakać z radości. Ratuje mi dupę, bo nie wiadomo co oni jeszcze by wymyślili. 

- Przepraszam, muszę odebrać. To pilne. - Powiedziałem i gdy tylko uwolniono mnie od tej diabelskiej maszyny ruszyłem w stronę drzwi. Kiedy znalazłem się na korytarzu odetchnąłem i odebrałem. – Boże, Paul, kocham cię! - Powiedziałem od razu. 

- Wow, spokojnie. - Odpowiedział zaskoczony. - Co się stało braciszku?

- Po co dzwonisz? - Spytałem zmieniając temat na co brat westchnął do słuchawki.

- Coś zmalowałeś i wiedz, że ja się dowiem co. Dzwonię żeby ci powiedzieć, że na weekend wracasz do domu. 

- Super! - Ucieszyłem się. - Dlaczego? - Paul zaśmiał się, prawdopodobnie słysząc naglą zmianę tonu mojego głosu.

- Musimy iść na badania. - Powiedział.

- Jakie badania?

- Wszystkiego dowiesz się w piątek po lekcjach. Przyjedziemy pod szkołę za mamą. - Odparł. 

- Okejjj. Jak tam nasze gołąbki? - Spytałem, oczywiście mając na myśli mamę i Rogera. 

- Bardzo dobrze, już planują gdzie kto będzie siedział na ich weselu. - Zaśmialiśmy się, a potem jeszcze chwilkę porozmawialiśmy. Gdy tylko się rozłączył postanowiłem wrócić do pokoju, bo nie miałem ochoty dłużej siedzieć w ich towarzystwie. Poza tym musiałem jeszcze przećwiczyć chwyty, które dał mi Phil. Wszedłem do ,,mieszkania" i od razu skierowałem się w stronę sypialni. Seth leżał na łóżku i uśmiechał się dziwnie. Kiedy mnie zobaczył wstał i podszedł do mnie… Blisko. Zdecydowanie za blisko. Złapał za kołnierz czerwono-czarnej koszuli, którą miałem na sobie po czym mocno do siebie przyciągnął.

- Raczysz mi wyjaśnić co robisz? - Fuknąłem starając się od niego odsunąć, jednak ten jeszcze bardziej się przykleił. 

- Cśś… - Uciszył mnie. - Nie wiedziałem, że stałeś się homo. - Rzekł cicho. 

- Nie stałem się do kurwy nędzy! - Warknąłem cały czas przy okazji próbując się wyrwać z jego uścisku. Czarny chyba chcąc mnie uspokoić postanowił rzucić mnie na łóżko, tak, że teraz on leżał nade mną podpierając się rekami po obu stronach mojej głowy. 

- Wykrywacz twierdził inaczej. - Rzekł przybliżając swoją twarz do mojej. 

- A gdyby wykrywacz stwierdził, że jestem astronautą też byś uwierzył? - Rzuciłem do niego z przekąsem i odwróciłem twarz w drugą stronę. 

- Tak. - Odparł. - Dlatego też uwierzyłem w to, że mnie kochasz. Tylko nie chcesz tego zaakceptować. Wmawiasz sobie, że jesteś hetero, ale tak naprawdę całymi nocami mi się przyglądasz. - ~O nie, on wie!~ Powiedziałem do siebie w myślach. - Codziennie rano poprawiasz mnie, żebym nie spadł. Ciągle gadasz o mnie bratu, spędzasz ze mną więcej czasu, chcesz się o mnie jak najwięcej dowiedzieć. Mam wymieniać dalej? - Spojrzałem na niego przestraszonym wzrokiem. Czy to co mówił mogło być prawdą? Czy mogłem się w nim zakochać? ~Nie, to niemożliwe, przecież to facet!~ Powtarzałem w myślach. - Przestań się oszukiwać. - Wyszeptał i przycisnął swoje wargi do moich. Zaskoczony otworzyłem szeroko oczy. Próbowałem go odepchnąć, jednak Czarny miał przewagę, gdyż cały czas na mnie leżał, na dodatek zaczął się sugestywnie o mnie ocierać. Z każdą chwilą mój penis stawał się coraz twardszy. Wbrew pozorom było to całkiem przyjemne, ale poza tym nic nie wydawało się być pozytywne. Chciałem krzyczeć, ale wiedziałem jak  skończyłaby się próba poruszenia ustami. W końcu po długiej walce udało mi się go od siebie odepchnąć, jednak tylko na długość wyciągniętych ramion. 

- POJEBAŁO CIĘ!? - Krzyknąłem od razu.

- Nie, po prostu pomagam ci w zaakceptowaniu samego siebie. - Rzekł spokojnie, jakby nic się nie wydarzyło. - I widzę, że mi się udaje. - Spojrzał wymownie w dół. ~Kurwa jemu to nigdy nic nie umknie!~ - Może ci pomóc? - Spytał uśmiechając się łobuzersko. 

- Pierdol się! - Warknąłem próbując wstać. 

- Wolę z tobą. - Oblizał usta i zaczął jeździć rękoma wzdłuż mojego ciała. Zadrżałem, kiedy jedną zjechał w to strategiczne miejsce. - Rozważyłem wszystkie za i przeciw i stwierdziłem, że mimo twoich protestów będę tak wspaniałomyślny, że ci pomogę. - Już otwierałem usta, żeby kolejny raz go ochrzanić, jednak tym razem bez skrupułów rozsunął rozporek moich jeansów, a potem jednym ruchem odchylił materiał moich bokserek. - Jest piękny, zupełnie jak właściciel. - Szepnął. Chwycił go w rękę i powoli zaczął nią poruszać w górę i w dół. Z moich ust wydobył się cichy jęk, potem kolejny i jeszcze jeden. Byłem w siódmym niebie. Tak dawno tego nie robiłem, ani nikt tego nie robił mi. Przyjemność zawładnęła nad całym moim ciałem i rozumem. Nie myślałem trzeźwo, bo gdyby tak było, już dawno bym go od siebie odepchnął. 

- Sethh… - Wyjęczałem, kiedy poczułem zbliżający się orgazm. Czarny domyślając się tego zaczął jeszcze szybciej poruszać ręką. Wygiąłem się w łuk i wystrzeliłem wprost w jego dłoń. Będę tego żałował, ale było zajebiście. 

Rozdział 21 cz.2 

~~~~~~

Najkrótszy z rozdziałów jaki napisałam, ale jest to spowodowane brakiem komputera. 

Jeśli wam się podobał zostawcie po sobie ślad :D Pozdrawiam!